Alleen op basis van de voorgeschiedenis, de uitslag van de volledige set bloedonderzoeken en het klinisch onderzoek op de aanwezigheid van symptomen kan een adequaat behandelplan worden opgesteld.
Door een tijdige en juiste behandeling zullen de symptomen verdwijnen en de bloedwaarden normaliseren. Sommige al binnen enkele weken, maar vooral herstel van de huid en vacht kan lang duren. Wordt de behandeling pas ingezet in fase 3 of 4, dan is de kans op restschade (nieren, kale plekken, blindheid, e.d.) aanwezig.
Bij actieve leishmania wordt de volgende medicatie ingezet, al dan niet in combinatie: Allopurinol, Milteforan, Glucantime, Domperidon en Impromune.
Aparte behandeling van symptomen is niet nodig, met uitzondering van uveitis (ooginfectie), secundaire huidinfecties, acute bloedneuzen en in een deel van de gevallen ook bij nierproblemen.
Anders dan in endemisch gebied wordt in Nederland soms een afwachtend protocol gehanteerd ook al is er sprake van fase 2. Dan wordt eerst enkele maanden alleen Allopurinol gegeven en pas als dit geen verbetering geeft, wordt alsnog een kuur Milteforan of Glucantime ingezet.
Een afwachtend protocol kan op de langere termijn negatief uitpakken. Leishvet hanteert geen afwachtend protocol.
Co-infecties
Bij een hond met leishmania is heel regelmatig sprake van een co-infectie met een of meer tekenziekten, zoals anaplasma, babesia, ehrlichia en hepatozoon. Alle tekenziekten hebben een acute en een chronische fase. Importhonden hebben de acute fase vaak al onbehandeld in het land van herkomst doorgemaakt. Als ze in Nederland ziek worden, is er vrijwel altijd sprake van de chronische vorm en die kan gelijkaardige symptomen als leishmania geven. De acute vorm geeft andere symptomen die niet per se op die van leishmania lijken.
Co-infecties moeten worden behandeld: gelijktijdig met de behandeling van de leishmania (kuur Milteforan of Glucantime) of erna, afhankelijk van de ernst van de symptomen.
Nierproblemen
Bij een verminderde nierwerking is Miteforan (in combinatie met Allopurinol) de voorkeursmedicatie. Milteforan kan veilig worden toegediend bij (ernstige) nierproblemen. Glucantime wordt afgeraden bij nierproblemen.
Afhankelijk van de ernst van de nierproblemen moet naast de behandeling van de leishmania een nierprotocol worden gevolgd.
Oogproblemen
Bij oogproblemen als gevolg van leishmania wordt naast de behandeling van de leishmania (Allopurinol + Milteforan of Allopurinol + Glucantime) het oog zelf ook behandeld. Oogproblemen zijn vaak hardnekkig. Uveitis leidt in veel gevallen tot blindheid. Glaucoom is een belangrijke complicatie van uveitis en lijdt tot verlies van het oogje.
Huidinfecties
Wondjes en zweren kunnen eventueel worden schoongemaakt. Het gebruik van allerlei soorten zalf en crèmes werkt meestal een infectie in de hand en wordt daarom afgeraden. Bacteriële infecties moeten worden behandeld met een antibioticum.
Bloedneuzen
Houdt een bloedneus langer aan dan enkele minuten, dan is het nodig deze te stoppen met een adrenalineshot direct in het neusgat. Werkt dit niet, dan kan tranexaminezuur een optie zijn. Dit middel remt de fibrinogenolyse, waardoor terugval minder waarschijnlijk is.
Vitamine K werkt alleen als de bloedneuzen samenhangen met leverfalen.
Contra-indicaties
Corticosteroïden en Apoquel zijn contra-geïndiceerd bij leishmania, omdat ze het immuunsysteem onderdrukken. Dit is niet wenselijk bij honden met leishmania. Langdurig gebruik wordt daarom afgeraden, maar een korte kuur met aangepaste dosering kan bijvoorbeeld in het begin van de behandeling nodig zijn om ernstige klachten te verhelpen.
Supplementen
Supplementen maken geen deel uit van de behandeling van actieve leishmania. Zeker tijdens een kuur Milteforan en Glucantime is voorzichtigheid geboden vanwege een mogelijke ongewenste interactie tussen bestanddelen van een supplement en de Milteforan of Glucantime. Ook kan er sprake zijn van contra-indicaties.
REDENEN WAAROM BEHANDELING NIET AANSLAAT
Redenen waarom behandeling niet (goed) aanslaat
In de meeste gevallen is de behandeling van actieve leishmania volgens de tabel afdoende om de leishmania blijvend onder controle te krijgen. In andere gevallen vindt er na korte of langere tijd een herval plaats en is een nieuwe kuur Milteforan of Glucantime nodig om complete remissie te bereiken. Bij een klein percentage is complete remissie niet haalbaar.
Factoren die tijdelijke of complete remissie kunnen verhinderen of voor opflakkering kunnen zorgen zijn onder meer:
- Co-infectie met tekenziekte(n)
- Co-infectie met hartworm
- Hypothyreodie
- (Langdurige) stress
- Aandoening waarvoor corticosteroïden moeten worden ingezet, zoals autoimmuunziekten, maar ook hartwormbehandeling (protocol American Heartworm Society)
- Chronische aandoeningen zoals parodontitis, IBD, (omgevings)allergieën
- Operatie
TERUGVAL
Van terugval is sprake wanneer de leishmania weer actief wordt, nadat deze enige tijd onder controle is geweest. ‘Onder controle’ wil zeggen dat de bloedwaarden geen afwijkingen vertonen en er geen symptomen zijn gedurende enkele maanden tot zelfs vele jaren.
Bij terugval zijn er weer symptomen en laten de bloedwaarden (hematologie, biochemie en eiwitelektroforese - zie uitleg bloedonderzoeken) de typische afwijkingen voor actieve leishmania zien. De titer is dan vaak sterk gestegen, bijvoorbeeld van laag-positief naar hoog-positief, maar dat is niet altijd zo.
Bij een terugval is het belangrijk eerst te kijken of er een oorzaak is aan te wijzen. Dat kan dezelfde reden zijn als waarom een behandeling niet aanslaat (zie de uitklapparagraaf ‘Redenen waarom behandeling niet aanslaat’). Ook blijkt in de praktijk weleens dat de leishmania weer actief wordt na vaccinaties.
Bij een terugval geldt hetzelfde behandelprotocol als wanneer actieve leishmania voor het eerst wordt vastgesteld en behandeld. Als eerder een of meer keren een kuur Milteforan is gegeven, dan is het beter om te kiezen voor een kuur Glucantime. Als vaker een kuur Milteforan is gegeven, wordt Milteforan minder effectief.
ALLOPURINOL
Allopurinol is een humaan middel voor mensen met jicht. Bij honden met leishmania wordt het ingezet om vermeerdering van de leishmaniaparasiet tegen te gaan. Allopurinol wordt onder verschillende merknamen verkocht en is verkrijgbaar in tabletten van 100 mg en 300 mg.
Dosering
Standaarddosering: 20 mg per kilo hond per dag, verdeeld over twee of drie keer geven. Iets naar boven afronden is te verkiezen boven afronden naar beneden. Verandert het gewicht van de hond, dan wordt ook de dosering Allopurinol aangepast. De dosering kan eventueel worden aangepast afhankelijk van de fase en de mate waarin de hond Allopurinol verdraagt.
Een voorbeeld: een hond van 19 kilo moet 380 mg per dag krijgen. Dit kan worden afgerond naar 400 mg per dag, oftewel 2 x 200 mg.
Toediening
Allopurinol wordt soms uit voorzorg drie tot zes maanden voorgeschreven aan honden in fase 1. Vooral als ze net van straat zijn gehaald of wanneer ze positief testen voorafgaand aan transport.
Standaard wordt Allopurinol ingezet bij honden in fase 2 en 3, naast een kuur Milteforan of Glucantime. Gelijktijdig toedienen verhoogt de effectiviteit van de Milteforan en Glucantime. De hond krijgt Allopurinol tot de leishmania minstens een jaar stabiel onder controle is. Oftewel tot minstens twee halfjaarlijkse bloedonderzoeken dit hebben aangegeven. In de praktijk betekent dit dat Allopurinol meestal voor de duur van een tot twee jaar wordt gegeven. Levenslang Allopurinol geven is een verouderd protocol.
Afbouwen van de dosering is niet nodig, er kan meteen volledig worden gestopt met allopurinol. Ook kan ervoor worden gekozen om niet meteen te stoppen, maar ter overbrugging enige tijd intermitterend Allopurinol te geven, bijvoorbeeld een week wel Allopurinol (standaarddosering) en drie weken niet.
Allopurinol hoeft niet met eten te worden gegeven. Omdat Milteforan braken kan veroorzaken, is het raadzaam om Allopurinol (en eventuele andere medicatie) minimaal twee uur voor of na Milteforan te geven.
Bijwerkingen
Bij mensen met jicht wordt Allopurinol voorgeschreven als urinezuurverlagend medicijn, maar niet als er sprake is van leverfalen en nierinsufficiëntie. Allopurinol zelf is niet nefrotoxisch, maar als complicatie van eventuele calcificaties kan wel nierfalen ontstaan, bijvoorbeeld door een obstructie van de urineleider.
Xanthinekristallen in de blaas zijn een natuurlijk bijproduct van Allopurinol. De meeste honden plassen deze kristallen gewoon uit. Alleen wanneer er meer xanthinekristallen ontstaan dan worden uitgeplast, kunnen die samenklonteren tot stenen en urinewegproblemen veroorzaken. Dit gebeurt meestal pas na langdurig gebruik en/of bij hoge dosering. Er is een kleine groep honden waarbij dit probleem zich al vrij snel voordoet. Purine-arme voeding, extra vochtinname en driemaal daags in plaats van tweemaal daags geven, kunnen dit vaak ondervangen.
Bij aanhoudende problemen kan Impromune een alternatief zijn voor Allopurinol.
Controle op kristallen (urine-onderzoek in combinatie met echografie) maakt deel uit van de monitoring. Honden met kristallen in de urine hebben niet per definitie gruis of steentjes, en honden met gruis of steentjes hebben niet altijd kristallen in de urine.
NB Als er kristallen worden aangetroffen in de urine betekent dit niet automatisch dat deze door de Allopurinol worden veroorzaakt. Bij een hond met leishmania kan er net als bij een hond zonder leishmania sprake zijn van bijvoorbeeld struvietkristallen (blaasontsteking) of oxalaatkristallen en dient daarop behandeling te worden ingezet.
Contra-indicatie
De combinatie van Allopurinol en amoxicilline kan zorgen voor milde en voorbijgaande huidklachten.
MILTEFORAN
Milteforan (werkzame stof: miltefosine 20 mg/ml) doodt leishmaniaparasieten. Meestal zorgt één kuur Milteforan ervoor dat de leishmania goed onder controle komt (niet meer actief is). Omdat de parasieten zich in bepaalde lichaamscellen (beenmerg en organen) verstoppen, blijven er altijd enkele parasieten in het lichaam achter. Soms is hierdoor na enige tijd (maanden of zelfs jaren) een herhaalkuur Milteforan nodig.
Milteforan wordt altijd in combinatie met Allopurinol ingezet.
Milteforan is verkrijgbaar in flesjes van 30 ml, 60 ml en 90 ml, na openen 30 dagen houdbaar en te bewaren buiten de koelkast. Milteforan is in Nederland niet geregistreerd als diergeneesmiddel en valt onder de cascaderegeling. Dit wil zeggen dat een dierenarts het rechtstreeks bij Virbac moet bestellen met een receptformulier.
Milteforan bouwt langzaam een spiegel op in het bloed en begint pas na circa een week te werken. Na de laatste dosering werkt de Milteforan nog zes weken door. Het is belangrijk om de kuur altijd af te maken en alleen in uitzonderlijke gevallen een dag over te slaan. Deze kan aan het eind van de kuur worden toegevoegd.
Tijdens de kuur kunnen bestaande symptomen verergeren of nieuwe symptomen ontstaan. Het komt vaak voor dat pas na afronden van de kuur de eerste verbeteringen optreden.
Dosering
1 ml oplossing per 10 kilo hond per dag, eenmaal daags oraal toe te dienen. Indien het gewicht van de hond tijdens de kuur verandert, wordt de dosering aangepast.
Toediening
Een kuur Milteforan duurt 28 dagen. Tijdens de kuur is het belangrijk dat de hond goed eet, in ieder geval minimaal 20 procent van zijn normale dagelijkse hoeveelheid, zodat de Milteforan niet in een lege maag komt. Hoe voller de maag (volledige maaltijd genuttigd), hoe minder de kans op bijwerkingen.
In de praktijk zijn positieve ervaringen opgedaan met het toedienen van Milteforan in food bombs (zie onder aan deze pagina) in plaats van rechtstreeks in de bek of over het voer. Het vet in de food bombs zou een beschermend laagje vormen in maag en darmen, wat de kans op bijwerkingen vermindert. Bovendien geeft het toedienen in food bombs meer zekerheid dat de hond de juiste hoeveelheid Milteforan per dag binnenkrijgt, omdat er niets achterblijft in de voerbak.
Bijwerkingen
De meestvoorkomende bijwerkingen zijn misselijkheid, braken en diarree. Deze treden bij circa 20 procent van de honden op, vaak aan het eind van de eerste week van de kuur en zijn van voorbijgaande aard. Bij ernstige misselijkheid en niet meer willen eten, kan een middel tegen misselijkheid (bijvoorbeeld Cerenia) worden toegediend.
Wel eten is belangrijker dan verstandig eten. Schroom niet om alles uit de kast te halen als je hond weigert te eten.
Indien nierdieet nodig is, dan hiermee beginnen na het afronden van de kuur Milteforan, omdat de hond anders eventuele misselijkheid die door de Milteforan wordt veroorzaakt, associeert met het nierdieet.
NB Allopurinol en andere medicatie bij voorkeur minimaal twee uur voor of na Milteforan geven om te voorkomen dat deze medicatie bij eventueel braken niet in het lichaam is opgenomen.
Niet doen
- Milteforan direct in de bek van de hond geven.
- Werken met Milteforan zonder de meegeleverde handschoenen te dragen.
- Laten likken door je hond direct nadat hij Milteforan heeft gekregen.
- Werken met Milteforan als je zwanger bent.
- Geven op een lege maag.
Wel doen
- Weeg de hond bij het begin van de kuur, op dag 10 en op dag 20 en pas de dagdosering aan indien nodig. Zie je dat je hond veel in gewicht toe- of afneemt, weeg dan vaker en pas vaker de dosering aan.
- Maak er een spel van, iets leuks, als je de Milteforan geeft.
- Blijf rustig en kalm. Ben jij gestrest, dan pikt jouw hond dat op.
- Maak de hele kuur van 28 dagen af zonder onderbreking.
- Gebruik per keer drie of vier kleine food bombs (afhankelijk van de grootte van je hond). Het is de bedoeling dat ze in een keer worden doorgeslikt. Als ze te groot zijn, gaat de hond erop kauwen. Probeer of de hond de food bombs (1 per keer gooien) wil opvangen, dan slikt hij ze eerder door. Als dat niet lukt gewoon achter in de bek geven, zoals je dat met een pil doet. Daarna bek dichthouden en zachtjes in de neus blazen of over strot aaien tot de bomb is doorgeslikt. Sommige honden geven er de voorkeur aan om de food bombs van een schotel te eten. Dan heb je alleen minder controle op het al dan niet kauwen ervan.
- Oefen met de food bombs maken en geven enkele dagen voordat je met de kuur begint. Dan heb je tijd om uit te vinden wat het beste werkt qua samenstelling en toedienen. Jouw hond went eraan en als je er een spel van maakt, zal het tijdens de kuur ook makkelijker gaan.
Recept food bombs
Een mix van 50 procent Becel Pro Activ en 50 procent goed uitgelekte tonijn (op water) uit blik geeft een goede substantie. De Becel Pro Activ is een essentieel onderdeel van de mix. De tonijn is te vervangen door bijvoorbeeld sardientjes uit blik, kaas, corned beef, smeerleverworst of blauwschimmelkaas. De onderlinge verhouding eventueel aanpassen om de juiste stevigheid te verkrijgen. Sommige producten hebben een hoog purinegehalte, wat in principe het beste kan worden vermeden wanneer honden allopurinol gebruiken. Maar tijdens de Milteforankuur is het belangrijker dat de hond de hele dosis Milteforan binnenkrijgt.
Het is handig om voor een paar dagen tegelijk het mengsel maken. Bewaar dit mengsel in de koelkast. Maak iedere dag de food bombs dertig minuten van tevoren en stop ze tot gebruik in het diepvriesvak. De Milteforan zit er dan nog niet in. Die voeg je net voor gebruik toe. Gebruik een beetje van het niet-bevroren mengsel om het gaatje waarin je de Milteforan hebt gedaan te dichten.
Instructievideo Milteforan veilig uit het flesje halen
Instructievideo food bombs maken deel 1
Instructievideo food bombs maken deel 2
GLUCANTIME
Glucantime (werkzame stof: Meglumine antimoniate, ook verkocht onder de merknaam Antishmania) doodt leishmaniaparasieten. Meestal zorgt één kuur Glucantime ervoor dat de leishmania goed onder controle komt (niet meer actief is). Omdat de parasieten zich in bepaalde lichaamscellen (beenmerg en organen) verstoppen, blijven er altijd enkele parasieten in het lichaam achter. Soms is hierdoor na enige tijd (maanden of zelfs jaren) een herhaalkuur Glucantime nodig.
Glucantime wordt, altijd in combinatie met Allopurinol, ingezet in fase 1, 2 en 3. Bij nierproblemen gaat de voorkeur uit naar Milteforan als Milteforan nog niet eerder is gegeven.
Anders dan bij Milteforan gaat het afdoden van de parasiet heel snel en zien we bij Glucantime ook sneller klinisch effect.
Bij ernstige klachten kan de snellere werkzaamheid een reden zijn om Glucantime te verkiezen boven Milteforan. Dat geldt ook voor honden die niet meer of zeer moeizaam eten.
Glucantime is een injectievloeistof en is verkrijgbaar in ampullen van 5 ml. De vloeistof wordt subcutaan (onder de huid) geïnjecteerd en moet op kamertemperatuur (15 - 25 graden) worden bewaard.
Meestal is vanaf de tweede helft van de kuur klinische vooruitgang te zien, maar soms al eerder. Voordat verbetering optreedt, kunnen bestaande symptomen eerst verergeren of nieuwe symptomen ontstaan.
Een kuur Glucantime duurt standaard 28 dagen (30 dagen wanneer wordt gestart met 4 dagen halve dosering). Is er dan nog onvoldoende verbetering, dan kan de kuur worden verlengd tot zes weken.
Een kortere kuur, van bijvoorbeeld 21 dagen, wordt soms gegeven bij lichtere symptomen en kleinere afwijkingen in de bloeduitslagen, maar blijkt lang niet altijd voldoende om de leishmania definitief onder controle te krijgen, waardoor er relatief vaak een terugval plaatsvindt. Bij een terugval moet opnieuw een hele kuur (28 dagen) worden gegeven.
Dosering
1 ml per 3 kilo hond per dag, verdeeld over een of twee keer geven. Let op: er wordt soms gesproken over dosering op basis van mg. 1 mg is niet hetzelfde als 1 ml.
Indien het gewicht van de hond tijdens de kuur verandert, wordt de dosering aangepast.
Bij bijwerkingen en/of verergering van de symptomen tijdens de kuur kan het raadzaam zijn om de dagdosering te verlagen of een pauze van enkele dagen in te lassen. De duur van de kuur verandert mee (de kuur wordt dan langer om toch de totale hoeveelheid Glucantime van 28 dagen te geven). Omdat er geen spiegel hoeft worden opgebouwd of in stand gehouden, is dit geen probleem.
Toediening
Glucantime wordt subcutaan (onder de huid) geïnjecteerd en dit kun je als eigenaar zelf thuis doen. Om hierin handigheid te krijgen, kun je dit oefenen bij de dierenarts. De vloeistof is vrij stroperig en moet langzaam geïnjecteerd worden.
Indien mogelijk is het beter om de dagelijkse dosis in twee keer te geven verdeeld over de dag. Dit is minder belastend voor de nieren en kan andere eventuele bijwerkingen voorkomen. Bij kleine honden kan dit lastig zijn, omdat je vaker op dezelfde plek zult moeten prikken en dit verhoogt de kans op irritatie van de prikplek.
Prikstress (bij baas en hond) kan ook een reden zijn om eenmaal daags in plaats van tweemaal daags te injecteren.
Bijwerkingen
De meestvoorkomende bijwerkingen van Glucantime zijn koorts, hoest, braken, spierpijn, hart-, lever- en nierstoornissen, pijn en ontsteking op de injectieplek. Glucantime kan acuut nierfalen veroorzaken door de snelle afsterving van parasieten met beschadiging van het filtratiesysteem van de nieren tot gevolg. Daarom is het raadzaam vier dagen met een halve dosis te starten. Als de hond tijdens de kuur acuut slechter wordt, braakt en niet wil eten, dan moet meteen worden gestopt met de toediening en een dierenarts worden bezocht.
Indien nodig kan een middel tegen misselijkheid worden gegeven en bij gewrichtspijnen een pijnstiller.
NB Bloedonderzoeken tijdens en kort na de kuur kunnen een verhoogde lipase en amylase tonen. Dit is een bijwerking van Glucantime en geen reden om behandeling van pancreatitis in te zetten.
Injecteerinstructie
Je hebt losse huid nodig om voorzichtig omhoog te trekken, zodat er een driehoek ontstaat waarin je je vinger kunt steken. De naald gaat in dit gebied dicht bij de basis van de huid en horizontaal erin. Je voelt een beetje weerstand als de naald door de huid heen gaat. Als je weerstand voelt tijdens injecteren, zit de naald niet goed. Trek de naald iets terug en stel de hoek precies in. De vloeistof moet er namelijk vrij soepel stromen.
De meestgemaakte fout bij injecteren is dat de naald door de huidplooi heengaat en de vloeistof niet onder de huid maar tussen de haren terechtkomt.
Instructievideo subcutaan injecteren - lees onder de video verder voor tips!
Tips
- Gebruik bij elke injectie een nieuwe naald; dat is minder pijnlijk (naalden worden stomp) en er is minder kans op infectie. Korte dunne naalden werken het fijnst.
- Masseer de prikplek voor de injectie. Zo kunnen bulten en pijnlijke plekken op de injectieplek vaak worden voorkomen.
- Niet namasseren, want dit stimuleert de doorbloeding en dan wordt de Glucantime sneller opgenomen dan de bedoeling is, wat de kans op bijwerkingen vergroot.
- Elke hond reageert anders. Waar de een helemaal geen last heeft van de injectie, ervaart de andere hond het als pijnlijk. In het laatste geval kun je voor het injecteren op de plek een ijsklontje houden en ook na het injecteren kort met een ijsklontje wrijven.
- De vloeistof kan het beste op een temperatuur van 15 – 25 graden worden toegediend. Is de vloeistof kouder, dan is die dikker en is het injecteren vaak pijnlijker.
- Druk de vloeistof kalm in de huid zonder veel druk uit te oefenen.
- Als je hond het injecteren als stressvol ervaart, dan is het makkelijker om het met zijn tweeën te doen, waarbij de een de hond afleidt (door bijvoorbeeld iets heel lekkers te geven). En ‘maak er een feestje van’ (hoe gestrester de baas, hoe gestrester de hond).
- Gebruik een prikschema (zie afbeelding), zodat je elke keer op een andere plek injecteert en van kant wisselt. Dit verkleint de kans op pijnlijke plekken.
- Een ampul bevat 5 ml Glucantime. Houd je iets over uit een ampul, dan kun je het restant opzuigen in een nieuwe spuit met een schone naald. Doe dan het beschermkapje op de naald en bewaar de spuit in de koelkast voor de volgende injectie. Een ampul is na openen namelijk niet goed af te sluiten. Haal de spuit een halfuur voor gebruik uit de koelkast.
De afbeelding laat zien hoe je kunt bijhouden waar je hebt geïnjecteerd. Dit schema is van een hond die negen dagen eenmalig is geïnjecteerd. Op dag 10 begint het prikken weer met de plek linksboven. Als je hond voldoende ruim in zijn vel zit, kun je ook nog verder naar de staart toe injecteren.
DOMPERIDON
Domperidon (Leishguard/Motilium) is een middel dat de cellulaire afweer activeert. Een kuur van 28 dagen (0,5 mg/kg/per dag, bij de vloeistof 0,5 ml/kg/dag of Leishguard 1 ml /10 kg/per dag) kan eenmalig worden gegeven of worden herhaald (eens per vier maanden), nadat een kuur Milteforan of Glucantime is afgerond. Tegenwoordig wordt Domperidon steeds vaker aanvullend gegeven tijdens een kuur Milteforan of Glucantime bij zeer ernstige gevallen (fase 3 en 4).
De meestvoorkomende bijwerkingen zijn minder eetlust, diarree, darmkrampen en zwelling van de melkklieren.
Domperidon wordt afgeraden voor honden die cabergoline, dopamine, cimetidine, omeprazol of soortgelijke middelen krijgen.
IMPROMUNE
Impromune is een middel op basis van nucleotiden en heeft net als Domperidon een immunomodulerend effect. Het is speciaal ontwikkeld voor honden met een verminderde weerstand en voor honden met leishmania. Bij leishmania wordt het minstens zes maanden dagelijks gegeven.
Impromune wordt ook beschouwd als een alternatief voor Allopurinol, wanneer honden daarmee moeten stoppen vanwege problemen veroorzaakt door xanthinekristallen.
BRONNEN EN VERDER LEZEN
Leishmania en nierproblemen
International Renal Interest Society, IRIS Staging of CKD, 2023.
Zatelli A, et al, Glomerular lesions in dogs infected with Leishmania organisms, 2003.
Leishmania en oogproblemen
Maggio F & Parry N, Uveitis in dogs, 2007.
Roze, M., Ocular Manifestations of Canine Leishmaniasis. Diagnosis and Treatment, 2002.
Leishmania en bloedneuzen
Allopurinol
Sengalrayan MP, Allopurinol-induced xanthinuria: a prospective and retrospective study, 2022.
Milteforan
Glucantime
Lokaal gebruik van Glucantime bij wonden
Ervaringen met toedienen van Glucantime door eigenaren
Domperidon
Baxarias M, et al, A blinded, randomized and controlled multicenter clinical trial to assess the efficacy and safety of Leisguard® as an immunotherapeutic treatment for healthy Leishmania infantum-seropositive dogs, 2023
Impromune
D I S C L A I M E R
De samenstellers van deze website hebben de grootst mogelijke zorgvuldigheid betracht en wijzen er nadrukkelijk op dat er algemene informatie wordt gegeven.
Het diagnosticeren, behandelen en monitoren van een individuele hond kan uitsluitend op basis van voorgeschiedenis, klinisch onderzoek, de juiste bloedonderzoeken
en eventueel andere diagnostische onderzoeken én in samenspraak tussen eigenaar en dierenarts. Elke aansprakelijkheidsstelling wordt op voorhand afgewezen.